بررسی اثر مهار گیرنده رایانیدینی(ryr) بر فعالیت پیس میکری

زمینه و هدف: نقش گیرنده های رایانیدینی(ryanodine receptor=ryr) در فعالیت پیس میکری سلولهای قلب، مناقشه انگیز است. گروهی از محققین نقش اجباری و مطلقی برای آن قائل هستند، در حالی که گروهی دیگر، نقش جزیی و نه مطلق برای آن قائلند. هدف اصلی از انجام این مطالعه این بود تا یکبار دیگر، نقش گیرنده رایانیدینی بر فعالیت پیس میکری گره های سینوسی ـ دهلیزی و دهلیزی ـ بطنی قلب موش بررسی شود. روش بررسی: در طی یک مطالعه تجربی، اثرات رایانیدین بر طول دوره پتانسیل عمل گره های سینوسی ـ دهلیزی و دهلیزی ـ بطنی سالم قلب موش مورد بررسی قرار گرفت. ثبت خارج سلولی پتانسیل های عمل توسط دو میکروالکترود فلزی جداگانه صورت گرفت. از آزمون t زوج و مستقل(بنا به مورد) استفاده شد. اگر 05/0p< بود، تفاوت معنی دار فرض شد. یافته ها: رایانیدین با غلظت 2/0 و 2 میکرومولار موجب افزایش طول دوره پتانسیل عمل در گره سینوسی ـ دهلیزی 75/15±5/46 و 21±70 درصد و در گره دهلیزی ـ بطنی 25/72±163 و 25/91±241 درصد شد. در تمام نمونه ها، فعالیت پیس میکری در اثنای مصرف رایانیدین متوقف نگردیده بود. اثر رایانیدین در دو گره نسبت به حالت کنترل معنی دار بود. نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده، می توان بیان کرد که جریان گیرنده رایانیدینی در هر دو گره سینوسی ـ دهلیزی و دهلیزی ـ بطنی موجود است و از آنجا که فعالیت پیس میکری با مصرف رایانیدین ادامه داشته و متوقف نگردیده، بنابراین گیرنده رایانیدینی نقش منحصر به فرد و اجباری نداشته است. اثر رایانیدین بر گره دهلیزی ـ بطنی نسبت به گره سینوسی ـ دهلیزی به طور معنی داری بیش تر بوده است، این بدین معنی است که نقش گیرنده رایانیدینی در هر دو گره یکسان نیست.